Samouczek

play_circle_filled Video

Generowanie dokumentacji

Otwieramy część lub zespół dla którego chcemy wygenerować dokumentację rysunkową.
W zakładce Woodwork Design wybieramy polecenie generacji rysunków (AutoPlot).
Na ekranie pojawi się okienko dialogowe generacji rysunków.
Dla opiysywania dokumentacju generator rysunków stosuje ten sam schemat konfiguracji zastępowania materiałów, który występuje w zestawieniu komponentów Woodwork for Inventor (BOM).

 

Generator rysunków AutoPlot wykorzystuje szablony rysunków zapisane w odpowiedni sposób. Domyślnie miejsce zapisu to: C:\Users\Public\Documents\Woodwork for Inventor\2017\V7\Auto Plot Templates. Przed rozpoczęciem tworzenia rysunków musimy wybrać odpowiedni szablon. Typ wybranego szablonu decyduje o wyglądzie wygenerowanej dokumentacji.
Teraz wybierzmy katalog do zapisu. To możemy wykonać na trzy sposoby: poprzez użycie przycisku przeglądaj „…”; poprzez wpisanie ścieżki do katalogu; poprzez umieszczenie tworzonych rysunków w katalogu aktywnego dokumentu.

 

W przypadku, gdy katalog został wybrany, możemy rozpocząć generowanie dokumentacji. Proces może potrwać kilka minut, w zależności od złożoności modelu, wybranego szablonu oraz posiadanego sprzętu. W końcu drukowania pojawi się poniższe okienko dialogowe. Możemy otworzyć nowo utworzoną dokumentację lub utworzyć inną.
Wynik generowania dokumentacji zależy od wybranego szablonu. Więcej informacji dotyczących tworzenia szablonów znajdziesz tutaj.
Części mogą być umieszczone na rysunkach w taki sposób, aby dłuższa krawędź lub kierunek struktury znajdowały się w pozycji poziomej. Największa powierzchnia części z największą ilością otworów jest odwrócona do użytkownika. Możemy również umieścić wymiary gabarytowe części lub formatki i symbole oklejania. Punkt bazowy tabeli otworów umieszczany jest w dolnym lewym rogu. Każdy z otworów posiada własny identyfikator i znacznik środka.
Informacje przechowywane w tabeli otworów:

  • Holes – otwory o jednakowej średnicy, oznaczane jednakową literą z unikalnym numerem prządkowym (A1, A2…);
  • Xdim i Ydim – odległość od punktu bazowego według osi X i Y;
  • Z dim – odległość od powierzchni bazowej dla otworów bocznych;
  • D – średnica;
  • Depth – głębokość otworu;
  • D2 – średnica pogłębienia;
  • Type – otwory mogą być o konkretnej głębokości (Blind) lub przejściowe (Through).
  • XYang – kąt pomiędzy osią otworu a prostopadłym (normalnym) wektorem w przypadku powierzchni wektora XY. Kąt 180° oznacza, że wektor otworu od góry jest odwrócony do wnętrza części. W przypadku, gdy otwór musi być wykonany od dołu części, kąt pomiędzy tymi wektorami wynosi 0°.
  • Xang – kąt pomiędzy osią otworu a osią X. Kąt jest liczony przeciwnie do ruchu wskazówek zegara.
    – 0° – wiercenie od lewej strony.
    – 90° – od dołu.
    – 180° – od prawej strony.
    – 270° – od góry.
Tytuł może zawierać zmienioną nazwę/kod materiału/powierzchni/ gabaryty/typ elementu itd. Możemy dodać każdy z parametrów Woodwork for Inventor.

 

W zakładce Woodwork Design wybieramy polecenie generacji ryzusnków (AutoPlot).
Wybieramy wzór rysunku wtyczki Woodwork for Inventor, który chcemy zmodyfikować. Możemy utworzyć kopię istniejącego już pliku.
Gdy wzór został wybrany, może on być otwoerany w celu jego modyfikowania.
Po otwarciu wzoru w zakładce Woodwork Design wybieramy polecenie ustawiania generacji rysunków (AutoPlot Setup).
W zakładce Views istnieje możliwość zmiany rzutów komponentu, stylu oraz skali obrazowania. Ustawienia dla zestawów i części są odmienne.

  • Obok obrazu podstawowego możemy utworzyć dodatkowe rzuty.
  • Do celów orientacji podstawowego obrazu zestawu stosujemy powierzchnie (View cube).
  • Możemy również ustawić sposób i skalę obrazowania.
  • Skala może mieć charakter statyczny lub automatyczny. AutoScale dostosuje skalę w sposób automatyczny, tak aby obraz komponentu zajął największą ilość miejsca w polu wyjścia w zakładce kontrolowanej Output area & Bundle.
  • W przypadku części możemy dodatkowo wskazać ustawienia wyrównania. Części możemy wypoziomować według najdłuższej krawędzi lub kierunku tekstury.
  • Ponadto możemy ustawić odległość między obrazem podstawowym a jego rzutami.

 

W zakładce Output area and bundlemożemy wybrać kompozycję obrazów, ustawić typ zestawu rysunków, dodać/usunąć komponenty według ich typu.
Zakładka Output area & Bundle kontroluje sposoby obrazowania komponentów. Dla różnych komponentów można dostosować idywidualne ustawienia. W przypadku części i zestawów możemy wybrać odległość (A;B) od dolnego lewego krogu, możemy również podać wielkość pola wyjścia (C;D).
W przypadku wyprowadzenia kilku komponentów na jedną kartkę możemy podać przestrzeń zajmowaną przez każdy z komponentów (C;D), odległość poziomą (E) i pionową (F) między obrazami oraz ilość kolumien i wierszów.
Ustawienia zestawu rysunków decydują o sposobie obrazowania.

  • Każdy z komponentów może zostać umieszczony w osobnym pliku;
  • Lub każdy z komponentów może zostać umieszczony na osobnej kartce;
  • Kilka komponentów może zostać umieszczone na tej samej kartce;
  • Zestaw możemy umieścić w osobnym pliku, a jego komponenty – na osobnych kartkach tego samego rysunku;
  • Zestaw możemy umieścić w osobnym pliku, a jego komponenty (według wybranej ilości na kartce) – na osobnych kartkach;
  • Zestaw możemy umieścić na osobnej kartce rysunku, a kilka jego komponentów (według wybranej ilości na kartce) – na osobnych kartkach.
Możemy również:

  • Usunąć komponenty według ich typu.
  • Komponenty mogą być drukowane na tej samej zasadzie, jak w przeglądarce Autodesk Inventor, lub zgrupowane według nazwy pliku (Part name).
  • Domyślnie drukowany jest tylko jeden egzemplarz jednego komponentu, jednak istnieje możliwość ominięcia tej zasady i wydrukowania każdego zgodnego egzemplarza.
Zakładka Labels and sheet templates decyduje o sposobie obrazowania znaków na rysunku. Domyślnie katalog wzorów rysunków Woodwork for Inventor znajduje się: C:\Users\Public\ Documents\Woodwork for Inventor\2017\V7\Auto Plot Templates.
Dzięki korzystaniu z niego możemy podać własne symbole szkicowe do celów oznaczenia rysunku.
W przypadku dokonania wyboru pliku możemy korzystać z zawartych w nim symbolów, przeznaczonych do oznaczania powłok (farb, powłoj, kantów itd.). Możemy również zarządzać znacznikiem punktu bazowego kierunku tekstury i in. W przypadku dokonania wyboru symbolu możemy wskazać jego pozycję. Możliwości pozycjonowania zależą od typu rozmieszczenia. Mogą one być pozycjonowane u góry, u dołu, z lewa, z prawa. Rozmieszczenie powłok może zostać umieszczone na krawędzi lub na odpowiedniej odległości od niej.
Formaty kartek wybranego dokumentu W celu wyprowadzenia części/kilku komponentów/zestawów na jedną kartkę może być wykorzystywane różne formaty kartek. Możemy również wybrać schemat nadawania nazw kartkom według nazwy pliku lub pola opisu.
W zakładce Range box and covers możemy wybrać typ linii dla różnych powłok, gabarytów części/elementów.

  • Dzięki poleceniu Range box and covers możemy wskazać typy linii przeznaczonych do oznaczania gabarytów części/elementów. Możemy wskazać typ, grubość, kolor linii itd.
  • Do różnych obiektów możemy dostosować indywidualne ustawienia.
 Zakładka Holes służy do konfiguracji schematu otworów.

  • Wiercenie pełnych/niepełnych otworów dla komponentów wgłębionych/wstawionych może posiadać osobne schematy rozmieszczenia.
Istnieje możliwość stworzenia własnego schematu oznaczania otworów, na przykład:
Ø THRU stworzy następujący wynik: Ø 8 THRU 4. Oznacza to, że wykonywane są cztery otwory pełne za pomocą wiertarki 8 mm.

  • Punkt bazowy systemu współrzędnych może znajdować się w dolnym lewym rogu części/elementu prostokąta gabarytowego.
  • Tabela otworów umieszczana jest we wskazanej odległości od dolnego lewego rogu.
  • Tabela otworów może być umieszczana w sposób automatyczny podczas tworzenia rysunku.
  • Aby umieścić oznaczenie środków oraz tabelę otworów w sposób automatyczny, zaznaczamy odpowiednie ustawienia.
Teraz możemy zapisać plik lub jego kopię, nadając mu nową nazwę, i wykorzystywać go jako pożądany wzór.